Kadere gücenip nasibe kızma!
Kaderi elinle çizdin Mesut’um.
Her şeyi elinle ettin eyledin,
Ne diye soysuza kızdın Mesut’um?

Çalıştın, didindin Hak vermedi mi?
Duaya meylettin Hak görmedi mi?
Gül oldun gülzarda Hak dermedi mi?
Bağını zamansız bozdun Mesut’um.

Şimdi otur kendi kendini dışla.
Takatin var ise sıfırdan başla.
Ne işin vardı ki leş yiyen kuşla?
Kimlerle oturdun gezdin Mesut’um?

Alnının terini peşkeş bildiler.
Yediler yuttular sonra güldüler.
Kırk haramiler mi sanma öldüler.
Diş kovuklarına azdın Mesut’um.

Bunca yıl geçirdin yol alamadın.
Yâda gül, kendine dal olamadın.
Deme itlerime yal alamadım,
Lütufta bir tarih yazdın Mesut’um.

Hesabı kitabı devret Mevla’ya.
İster tahsil ede, isterse caya.
Çakallar inmişti o gün sahaya,
Kabul et yolmalık kazdın Mesut’um.

Mesut’um yaz şimdi şiir şiir yaz.
Dile gelsin onca yediğin ayaz.
Ne gördün, ne çektin hepsi sana az.
Sen kendi kendini üzdün Mesut’um.
Él değil sen seni üzdün Mesut’um.

Mesut ALTUNKAYNAK