Acı, zulüm, kan, gözyaşı ve ölüm
Yüreği yaralı Mescid-i Aksa.
Olmazdı zalimin ensesi kalın
Mü’minler bir olup ayağa kalksa.

Neden iman bağı bu kadar kuru
Gönül kıblemizin söndü mü nûr’u
Beynimde dönüyor binlerce soru
Kur’an gönüllerden kalktı mı yoksa.?

Sırtlanlar, çakallar ayak basamaz
Benim kutsalıma bayrak asamaz
Müslümanım, diyen böyle susamaz
Zulüm mü kalırdı, bendini yıksa.

Ey Mescid-i Aksa! Mübârek belde
Sana olan sevgim, belki de dilde
Madem ki bıraktım seni bu halde
Hakkımdır, ruhumu cehennem yaksa.

Masum yavruların gözünde dehşet
Yetmedi mi daha, bu kan bu vahşet
Allah’ım Gazze’ye kurtuluş bahşet!
Gökten zulüm değil, rahmetin aksa.

Ey israil, Allah belânı versin
Birliğin dağılsın, boyun devrilsin
Dilerim ki, yerin dibine girsin
Karnını doyuran hangi çanaksa..

Artık ufukta bir umut belirsin
Firavun boğulsun, haman delirsin
İslam orduları Gazze’ye girsin
Dilşad olsun artık, Mescid-i Aksâ.!

Nuriye Akyol 13/Mayıs/2021