Sevgin, gönüllerde ölmez harlanır
Acıdır yutulmaz meylerin dünya.
Nerede bir garip varsa horlanır
Aman vermez asil soyların dünya.

Zenginlere mavi boncuk takarsın
Gariplere üsten üsten bakarsın
İkilik düşürür, yuva yıkarsın
Yok olmadan çıkmaz huyların dünya.

Gel, Seninle orta yolu bulalım
Derdimiz, davamız nedir bilelim
Bir haber gönder de, biz de gelelim
Her yerde kurulmaz toyların dünya.

Bataklığı mesken tutmuş sinekler
Kanını içecek bir masum bekler
Kurtlar yaşlanınca, ulur köpekler
Doğru yola gelmez tayların dünya.

Çoraktır verimsiz arazilerin
Bozulmuş o hassas terazilerin
Bir düzene uymaz farazilerin
Makamını bilmez ney’lerin dünya.

Sızmış aramıza kara yılanlar
Özümüze bütün gasplar, talanlar
Köprüyü geçiyor dayı bulanlar
Boşuna kırılmaz fayların dünya...

Kapanıyor ayın, güneşin önü
Yaklaşıyor işte dünyanın sonu
Söyler misin bana nerdeler hani?
Gözü, gönlü doymaz beylerin dünya...

Altının dilinden anlamaz sarraf
Güçlünün yanında olunur taraf
Bir tarafta açlık, bir yanda israf
Sahibini bulmaz payların dünya.

Cevabı olmayan zor bir sorusun
Yüce Mevlâ bizi senden korusun
Yok olda üstünü otlar bürüsün
Çoşkundur durulmaz çayların dünya.

Nûrfânî der: seni ben hiç sevmedim
Sevilecek bir yanını görmedim
Cefanı çok çektim sefâ sürmedim
Doğruya gerilmez yayların dünya.

Nûriye Akyol

Çok kıymetli gönül sesine teşekkürlerimle;

Ağlayarak geldik ağlar dururuz
Zulme karaları bağlar dururuz
Buğzeder yüreği dağlar dururuz
Hiç bitmez ah ile vayların dünya.
_______ Türkmenoğlu (Şükrü Atay)