2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
337
Okunma
solgun güneş
karşı tepeler eteğinde
nasıl da üzgün
ikindi vakti
eskiden böyle değildi
renkler çatılarda
akşam suskun
kime el sallıyor gün
kucak açmış
içimize dökülen bir garip akşam
yazık tutamadık
nasıl da geçmiş ömürden
bir bir takvim yapraklarından
koparken zaman
son ışık gitmek üzere
ufka bakıyor pencereler
sokakta gözlere
inecek birazdan evlerinde perdeler
uyurken
kendi sessizliği içinde
yürekli yıldız
kuytusunda dağların
yaşam izleri
kader gibi çizili alınların
sırta dayanan taşlar
soğumaya yüz tutmuş
esmer bir albümden
eskiyen bir resme bakarken
telaşlı
dalından düşen son yaprak
gözler tanıyacak
sen ve ben
gözlerimiz
böyle bir akşamda
gizlice ağlayacak ..
hilmi arsoy - tekirdağ 06.10.23
5.0
100% (4)
Cevap Yaz