SOLAN GÜL DEĞİL ...

Tan vakti
Günü karşılarken,ömrünü uğurlayan düş.
Unutma gördüklerini.
Sevileni getirmeyen,kalbi duran zaman.
Uykusuz geceler.
Bezgin bir yağmur beklentisi,gözler.
Odanın duvarlarında dans eden umutsuzluk.
Yalnızlığın boşluğuna düştüğünde
Söyleyin yaşama,
Ölüm bile bıkmış
Korkuyla anılmaktan.
Çıkmış ölüm,ölüm olmaktan....

Cıvıldaşan kuşların korosunda
Özlenen sesler.
Boğulacak,
Hasretin dolduğu yürek.
Yanıltan düş,yazılan şiir
Kurtar bizi,yalnızlık ayıbından.
Solan gül değil,kalbim diyorsam...

Seni gördüğümde
Tutuldum,yazma sevdasına.
Yürekteki atışlar
Mutlu sözler gibi,kanat çözüp uçacak.
Bir şarkı oldun akşamın ellerinde.
Ömrün ömrüm oldu,sesin sesimde.
Ey bekleyen yürek,
Sana dönmek istedim,
Yolumu zaman kesti...

Yıldızları yatıya gönderen ceberrut gece
Şimdi
Ömrümün üzerinde
Simsiyah bir gökyüzü.
Öylesine ıssız,öylesine yalnızım ki
Solan gül değil,kalbim diyorsam...

Umut mu kaldı
Aç kuşların gagalarından.
İnançlar tükendi,
Çekilin duygularımın kıyılarından.
Görülmedi
Uzaklardan ağladığın.
Ne yazık
Hayat hayat olmaktan caymış.
İsyanım buna
Kopsun ipi,dünyayı sallayan salıncağın...

Gönül bahçemi bekleyen
Sevda.
Bilemedim;
Güzmüydü solan,gülüşmüydü.?
Sen mi gittin buralardan,ben mi kaldım.?
Ne sen bildin,ne ben anladım.
Gönlümce sevemedim.
Hasreti anla,
Solan gül değil kalbim diyorsam...

Hilmi Arsoy - Tekirdağ