kuru yaprağın çırpınışı dal öksürüğünde
ecel komasında huzurun sesi uzaklarda
üzerimde buzlanan nehirlerin açtığı
uçurum dibinde filizlenen yağmurun ıslığı
suskuya bürünen uğultulu bir göç öyküsü
zaman


gözlerimden uzayan kaderin çile esvabı
bedenime giydirdiği yoklukla harlanan yangın
ruhumu gömsem mevsimlere saklasam kalbimi
yine de düşer hiçliğin kuyusuna etlerimi çekiştirir zebaniler
lime lime dökülen dilimden susmaz hiç firkatın çığlığı
söyle hangi günahın vebaline
yangınım karanfil


hasret çıkrığından çile çile dökülürken sevda
bozkırların uluyan güneşi şafağın serin ensesinde
vurgunum göçgün yılların elinde ziyan ömrüme
ah! karanfil taşın çatlayan dudağına bak hep uzakta aşk
ateşlere boğulur dilin sancılı öykünüşü
döne döne boşluklar sarıyor ruhumu
imbat akşamlarında yağan inceden
inceye ağan sızı ah!
dağılmalardayım


ruhumda
saydamlığına bürünmüş rengi çalınmış sevinçler
siyah beyaz şehirlerin konakladığı yollara güneşin şavkı küsmüş
yalnızlığın feryadı sürgün tenime mühür kimse halim anlamaz
acının sağanaklarına talip gözyaşım ıraklarda vuslat
ah ! mecalsiz dizlerimde afyon sarhoşluğu
varacağım son neresi söyle karanfil


sustukça
bağrımda çöreklenen gölgelerin vehameti çöker pencerelere
zahiri batıne gömen ahvalin yükü ağır nasıl taşıyayım
yüküm üstüne yük biner yorgunum be karanfil


ah! yâr
sonbaharımın güz yaprağıydın
ahını aldın aşkın isyanım büyük hasretinden
burulsun boynu güllerimin zeval duymam derdime ne gam
kanata kanata aşkı unutur kalbim yokluğuna alışır elbet
sorma hiç gönülgâhımın içli öyküsünü iz bırakmaz
sisli yollara dağlara taşlara


tutunma artık
buzlanan kirpiklerime
bir başına gücüm yetmiyor sana sevda
gece boydan boya yıldızlar küle dönse sönse evrenin ışığı
yine de gözümün göğünden vuslatı salkım salkım ağlatırım
içimdeki hicran yağmurları coşkun sele durur durduramam
sonsuzluğa savrulup giden ateşlere kızılca kıyamet koşan
t e n n u r e n i n yırtık eteklerinde çevrile çevrile yitip
toz olurum bana v e h i m etme a ş k





ayşe uçar
06102023
17:30