Ben bir türk’üm,Allah’û ekber derim
Ben insanı insan diye severim
Al bayrağım süsü mavi göklerin
Orda kalsın diye fedâdır serim.

Osmanlı’da benim Cumhuriyet’te
Sevdamız dağ gibi büyür yürekte
Bilinsin ki kürdü, türk’ü birlikte
Vatan için ölür bu memlekette.

Alevi de benim, sünnî de benim
Uzuvlarıyız biz, tek bir bedenin
Emâneti vatan bana dedemin
Benden sonra yine, benim bebemin.

Vazgeçmem yurdumun her karesinden
İçli türküsünden, ezan sesinden
Farklı güller açan her bölgesinden
Ölürde vazgeçmez türk ülküsünden.

Tek milletiz, tek devletiz, tek vatan
Bu vatanı bekler altında yatan
Olsada ülküme çok pusu atan
İslâm nûr’u doğar hergün ufuktan...

Bu kara sevdadır, değil ki heves
Ervahta üflendi ruhuma bu ses
Deli rüzgâr istediğin yönden es
Çıktığımız yoldan dönmek bize ters

Türk’ün cesareti imândan gelir
Dostunu hasmını çok iyi bilir
Yağmur, kar, fırtına çöpleri alır
Sel gider geride yine kum kalır.

Şu kara bulutlar korkutmaz beni
Ardından indirir Hak rahmetini
Varsın bâkî kılsın memleketimi
Çekeriz her türlü meşakkatini.

Köyüm Kolluca’dır, Sivas’tır ilim
Yaksalar, Hak diye savrulur külüm
Derdim tasam vatan,Şehâdet yolum
Koşarak gidene ne yapsın ölüm.

Nuriye Akyol (Hicrani) 6/3/2022

Görsel alıntıdır.