Yüzyıllardır söylenen bir türküdür devrim
Tek başına söylenmez asla
Zılgıtlı ve kadınlı erkekli söylenir
Kısık sesle değil, avaz avaz haykırılır
Mısralarında hüzün vardır acı vardır
Demir parmaklıklar ve prangalar vardır
Ve delikanlıdır, uzun boylu kıvırcık saçlıdır
Bazen kuşatmalar içinde gecedir
Bazen gündüzdür iki eli kelepçeli

Up uzun bir türküdür devrim
Vuruşmaya çağırır mavi yürekleri
Islıklar ve alkışlar eşliğinde söylenir
Mısraları vardır ki daha çocuk yaştadır
Deniz bakışlıdır, yılmaz yürekli
Onurludur ve adına kavga derler
Sömürüye karşı baş kaldırıştır
İşçinin emekçinin nasırlı elleri
Ve yorgun babanın elindeki helal ekmektir

Ezilen halkın türküsüdür devrim
Ak poşulu kadınların dilinde dirençtir
Dağ eteklerinde serseri bir fırtına
Tel örgülerde yaralı bir candır
Vurulan uçurtmaların çığlığı
Git gide çoğalan bir isyandır
Mücadeledir, namus kavgasıdır
Bıyığı terlememiş yürekli çocuklar
Ve darağacına çekilen genç fidanlardır

Yasak sokakların türküsüdür devrim
Omuz omuza kardeşliktir ve halaylıdır
Özgürce bir gülüştür ve kahramandır
Fermansız kirli sakallı bir eşkıyadır
Ki sürgündür bazen vatanına hasret bırakılmış
Kanatları kırılmış bir güvercin
Zindan köşelerinde tozlu mısralardır
Aydınlık yarınlara uzun bir yürüyüştür
Yok oluş değil, yeniden var oluştur devrim

Beşir Çitak