Cennetin dünyadaki tezâhürü olan gülüşünle gülümse bana,
erisin buzdan yargılarım, yansın şüphelerim, nice zamandır beklediğim
bir nefes senmişsin meğer, tanımadığım ve bilmediğim, ama aşinası olduğum,
bir asır boş kalan kollarımı dolduran çiçekler misali; hoş bir rayiha bırakan…

Derinden bir bakışı esirgeme ne olur, üzerimden akan nazarların çünkü
kalbimden ve ellerimden özgür bırakır tutsak kuşları
uzaklardan ümit tohumları getirirler
o kuşlar ki, sonsuzluğa uzanır yolları

Senin bahçendeki güller bir başkadır, bazen beyaz bazen kırmızı
ama en çok titrek bir çocuktur onlar, masum ve günahsız,
sesinde, bakışlarında bu güllerin rengi var
ey tanımadan bildiğim, benim sendeki rengim nedir?

Uykusuz, düşünceli ve yorgun bir gecedir bu ömrüm
Herkes ışığı ararken bende, sonsuzluğa giden yolu gören sensin,
ellerinin sıcaklığını ve şefkatini ne kadar çok isterdim ruhumda
sonsuzluğa giderken, seninle birlikte gitmek isterdim…

Zeynep Zuhal Kılınç