Sen vardın kalbimde, dinmeyen sevdan yüreğimin acısı
Bilmiyorum ismin içimde kalan kelimelerin sadece bir parçası
Gökyüzündeki yalnızlığım bir bir senin hecelerinde saklı
Gizli bir sır gibi
En büyük sırrım kalbime düşüremediğim ukte sancısı
Çocukluğumdan yalnızlıklarımdaki tutunuşlarımda
Garipti çünkü sarardı tebessümün en mutlu hâli çehremi
Sen vardın aydınlık günümde
Sen vardın kaderimde
Bilmiyorum yanmanın ne olduğunu sensizliğin dipsiz bir kuyu olduğunu bilerek
Sen vardın bilmiyorum kağıdımın saf yüzünde
Samimiyetin kulağımda çınlayan bir kuşun hayata tutunuşu aslında
Sen vardın sensizliğin ötesinde
Sen vardın hayalimde
Hayal kurmak halbuki yaşayanlar içindi
Yaşadığım tüm güzel duygularda sen vardın
Sen vardın memleketimin tam orta yerinde
Sen vardın gözyaşlarımda uçsuz bucaksız yolların tek rotasında
Biliyorum hiçbir zaman son olmadı çünkü sonsuzluk kavramı yeniden başlayanlara özeldi
Sen vardın köşeye sıkıştığımda
Sen vardın çocukluğumda
Çocukluğum elimde kayıp giderken dirilişimde sen vardın
Evet sen vardın sevgimi nakşettiğim manzarada
Adını söylemek gibidir gökten düşen yağmur her toprak için yeniden yeşerir yeniden canlanır
Sen vardın beni canlandıran ferahlatan
Sen vardın herşeye rağmen
Sen vardın...