Ben seni hiç unutamadım ki,
Terli alnında dolaşan ürpertiyi unuttum.
Kumsalda ayaklarını yakan güneşi,
Kanayan ve unutan yüreğini unuttum.
Ayaklarına serilen tuzlu mavi dalgaları,
Tenini çizen çakıl taşlarını unuttum.

Ben seni hiç unutamadım ki,
Ellerimi tuttuğunda ateşim çıkardı unuttum.
Saçların omuzlarıma dağılınca gelirdi gece.
Kavruk ama etli dudakların vardı
Sesin dağlardan akan su gibi akardı kulaklarıma unuttum.
Yüreğinden kuşlar geçerdi bulutlar geçerdi
Gittiğin saatin belleğime kazındığını unuttum.

Leylak renginde bir gece dadandı unuttum
Erguvan renginde hüzün dolardı sensiz,
Ayrılığın yokuşuna vurunca yorgun yüreğimi,
Sancılar açardım yediveren gülleri gibi.

Görüyorsun ne çok unutmuşum seni
Hiçtanımamış gibi silmişim izlerini benden.
Belki seni yaralamak için gizli bir arzu beslemişim:
<<Tanışmış mıydık ,pardon.Çıkaramadım>>
Lüzumsuzluğuna hazırlanmışım belki...
Sakın inanma, ayak diremelerime...
Ben seni hiç unutamadım ki...

İzmir-Eylül-2023