Gün tutuşmuşken bir ucundan
Karanlıklar tırmanırken kentin üstündeki bulutlara
Martılar çığlık çığlığa tifterlerken gökyüzünü
Kimseler görmeden
Kimseler duymadan
Gözyaşımdan ördüm ben bu şiiri.

Giden geri gelmemişti
Bahar bile gelmemişti göçmen kuşlar dönmemişti
Yabancı bandıralı gemiler seferdeyken
Aklım başımda değildi
Elimde bile değildi.

Vardiyada karıncalar ekmeğini kazanırken
Akşamsefaları açarken kepenklerini
Tek tük ışıkları yanarken evlerin birer birer
Gün sonunda ölümünü beklerken kelebekler
Hayat ne kadar kısaymış demem bir daha
Bakır rengi kırmızıya dönerken bir kelebeğin kanat motifi.

Ruh mu ağır hayat mı bilemedim.
İlhamımı kimden aldım bilemedim
Öylece içimden geldi.
Camlardan nasıl süzülür yağmur
Ansızın doğar ya umut.
Ayaklarıma uzanırken gümüşü suyun
Kalmışken altında bir duygu göçüğünün.

İzmir-Mayıs-2016