Artık vazgeçtim akışına bıraktım herşeyi.
Akıntıya karşı kürek çekmekten usandım.
Yoruldum umutsuzca mücadele etmekten.
Bir ümit kırıntısı bile yokken bu aşk cephesinde
Üstelik cephanem hepten tükenmişken.
Yenilginin yükü altında sıkışmış yüreğim
Canlı canlı gömülmüşken bir mezarın soğuk karanlığına.
Elim varmaz dilim varmaz.
Yenildim ama neyleyim
Yine de seviyorum seni.

Kuşlar uçmasını unutur mu
Esmesini unutur mu rüzgar
Ben unuttum ama yaşamayı.
Nefes almayı unuttum iyi mi
Sırtladığım hayat yükünden kurtuldum.
Eşkali belirsiz günün birinde
Uçsuz bucaksız bir aşkta unutuldum.
Yine de seviyorum seni.

Yıldızlarını söndürmüş bir gece
İnatçı bir karanlıkla saldırmakta şimdi.
İzbe bir köşede habersiz büyüyen çığlık
Ve inadına sürdürülen bir çılgınlık
Herşey bana karşı ama olsun
Yine de seviyorum seni.

Anlaşılan böyle bitecek benim hayatım
Ne yapalım sağlık olsun
Gerçekleri çarpsan da yüzüme bir tokat gibi
Sevmediğini haykırsan da
Söz geçiremem ki kalbime
Yine de seviyorum seni.

İzmir-Ağustos-2016