şiir sağanağı öncesi dinginlik
patlayacak yakında gök
hayattan harf harf
ılgım düşler çekeceğim
kelime değince yere boşalacak
her damlada filizlerim


kış öncesine
gebe olduğunda mevsim
hayat birikecek
çukuruna gözlerimin
dökülecek bir şekilde
ırmak ırmak
üzerine konmuş meşeden ahşap

böyle başladı
bizim yolculuğumuz
şiir tek kuman
ve altımda akan yıllar


ve bir köprüdür sana gelişim
çocukların geçer üzerimden
yalın ayakları ile
onlar neşeli ben elemli
bu dökük hallerine

lodosunda gözlerimin
kaybettim dünleri
ihtiyar bir adam yaslandı bana
bir bastondum sedir ağacından
kuru’yanından yaşlandıkça

ormanımda kayın heybetinde
bazen düş olur girerdim
kuytu yarınlarda hülyaların
endamı gibiydim cerenin dağlarda
cemre olur düşerdim yüreklere
kor kor
har har
yalaz yalaz
bir şuleydim
denizde fer arayanlara

böyle ölüm istemedim aslında
yıldırım düştü dallarıma
küllerimi savurmasınlar
illa işe yaramalı bedenim
bir köylü evinde
güzine soba içinde
çöreğe yakıt
çocuk yanağına ısı bırakayım
yada gömün beni dağların ucasında
yeni fidelere gübre olayım

yaşamak mı?
her yongam feda
avuçlarında biriksem
bir dua gibi rüzgara