Nefsine yenilende fenaya indirildi.
Nefsi ile birlikte can verilip dirildi.
Sınava tabi oldu türlü türlü denenip.
Amel defterin dürüp kendisine verildi.

Hal diliyle konuştu uzun zaman Rabbiyle.
Boynun büküp oturdu gözden akan seliyle
Kalbi yeşerir oldu dilde açan gülüyle.
Rabb’e teslim olana nurdan hilat serildi.

Kaldırınca nefsini Rab’i ile aradan.
Kalbine nüfuz eder nuru ile Yaratan.
Nefsine esir olan kaçan taydır haradan.
Tövbe eden insanlar ruhlarıyla dirildi.

İtibarı sarsıldı gözden düşen hak yiyen.
Kibriyle tavır alıp,’bu da ben miyim’’diyen.
Küfüre biat edip ağız dolusu söven.
Adaletsiz davranıp zulmedenler görüldü.

Dil bilenin hitabı anlaşılır-dinlenir.
Dil bilmeyen lâl olur hal diliyle dillenir.
Su bulanık akarsa çorak toprak millenir.
Işık vurur ve tohum kök salarak çimlenir.

İnsan eşrefi mahluk ,nefsi ile savaşta.
Şeytana prim vermez hedefine varışta.
İz bırakır yürürken dünyada her karışta.
Kovulduğu cennete edebi ile döner.


Emine Balı Oğuz