boyut ötesi rüyalarda rastladım izine
buluttan atın üstünde kanatlanıyordu güneşin
yetişemiyordum hızına yetişemiyordu sesim
gecenin saçlarına dolanan gizemiydi gözlerin
ışık ve şarkılar eşlik ederdi arzularımın
korkularına


karanlıklarla çevrili bir zindandı boşluğun
içimde çoğalırdı gölgeler içimde yıldızlanırdı yalnızlıklar
sarı denizlerin gerdanına dizilirdi boncuk boncuk ölümler
biliyordum bir gün kaybedeceğimi
vurgun yediğim hayalini


işte o zaman
sana düşlerden bir tablo çizeceğim göklere
ızdırabı dillendirir mi bilemem ruhum ve tutkum
lavanta tütsüsünde uçuşurken küllerim perdelenir mi aşk
kalp sızısını duyar mı melekler siyaha boyanır mı sessizlik
dudaklarının sıcaklığını silebilir mi
mekansız aşklar


ellerimde kelebekler
yavan çiçekler ellerimde
sana şarkılar söylesem yıllar boyu
kırar mısın hasretin belini acıma dokunur musun bir peri gibi
gözlerimin yeşilinden sessizce süzülüp kalbime akar mısın yine
bunların hiçbiri olmaz sevgilim


biliyorum


hayat bir düş değil sevgilim seni kaybettim
boyut ötesi rüyalarım da yok düşlerimse hep yoksun
benim ellerim hiç fırça tutmaz üstelik Van Gogh da değilim
sadece karanlığa sadece sensizliğe sadece unutulmuşluğa
sadece kara toprağa yazarım
kanımla şiirlerimi


-affet sevgilim