5
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
444
Okunma
Ne güzeldi,ne hoştu bakışların
Narin ellerin vardı,sıcaktı yüreğin
Ne zaman ayrılık saati gelse
Gözlerin çaresizliğini anlatırdı
Birden değişirdi rengi,kızarırdı
Hüzün düşer yüzüne, pembeleşirdi
Tüm engelleri yıkıp başıma taç ettim seni
Bugünlerde hüzün vazgeçilmezim oldu
Yalnızlığın her dakika kapımda ecel gibi
Pusuya düşürmek için beklemekte
Biliyor musun en çok da bu koyar bana
Seni severken ölümü bile sevdim
Ben gözümdeki yaş ile bastım bağrıma
Okyanus deltalarında boğulur yüreğim
Bir fırtına çıkmışçasına, savrulur bedenim
Soldu,yüreğimin yediverenleri boynu bükük kaldı
Bir başıma kaldım,yerle bir oldu anılarım
Ben seni severken dünyayı da sevdim
Kendime bile dar gelirken kalbim
Tahammülsüz anlarda bile seni düşündüm
Her şeye rağmen sevdim seni
Senin olmadığın bu koca bir kente
Meydan okuyup kafa tutabilirdim
Patlamaya hazır bir volkan gibiydim
Seni severken hiç yorulmadım
Sen yaşam kaynağıydın
Sensiz ölmeyi hiç düşünmedim
Çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin
YEŞİLIRMAK
5.0
100% (15)