Dalında solan yapraklar
Tutunamıyor dallarına bu mevsim
Eylül benim hüzün şarkım
Seni anlatır her mısra şiirim
Ben Eylül hüznünü ezbere bilirim
Camlara vuran Eylül yağışını
Ben ezbere bilirim

Üşüyorum bende kalan akşamlarla
Gözlerin düşmüyor bahtıma çoğu zaman
Yazgımı zorluyor giden sevgililer
Geri getirmiyor mutluluğumu
Gözlerimde Eylül... yanağımda seli
Bana mirasım senden
Adımı sorma
Eylül-i hüzün diyeceğim

Adına şiirler yazdım
Bir de Eylül dedim hüznüme
Seni yasak kıldılar şehrine
Gittin ya ; kaç ak bıraktın saçıma
Unuttum gülmeyi
İçtim gül / meyi
Sesini duydum uykularım arasında
Uyandım, uykularım hep yarım yarım
Ülkem dedin...Ülküm dedin dayandın
Ülkem dedim... Ülküm dedim ben yandım !
Boynumda nefes aldırmadı
Gittiğinden beri
Bir İsmail bıçağı

Yürümüyor bazen ayaklarım
Sürünüyorum çöllerinde Leyla’nın
Düş mü gördüğüm, yoksa kabus mu
Oysa Yakup hasretini çeken Kenanda
Yusuf ise yarasına sarar elemlerini

Ben bir Yusuf’um sensiz cehennem kuyusunda
Ben bir Yakup’um Kenan çölünde
Senin hasretinin adı yok
Şarkılar yitti, şarkılar bitti
Ne kaldı bilemedim geriye
Aylar yıllar Güneşe
Gecelerim karanlıklara daldı
Hüznün Eylül’ü değilse bu
Ezgisi hüzzam, bu kırık plağı
Kim çaldı, kim söyledi
Dilimdeki sensizlik şarkılarını
Duvarlar ardında gizlenmiş
Güneşim

Günay Koçak

26. / 8. / 2023