Âmâ’yım yâr, yüreğimle görürüm
Olmasanda hayalinle yürürüm
Ölüm Azrail’e can vermek değil
Senden ümit kestiğim gün ölürüm.

Gözlerinde kibir dolu bir perde
Karşıma çıkarsın bir gün, bir yerde
Acıyla sorarım, sevdiğim nerde?
Yâr karşımda sustuğun gün ölürüm.

Yürüdüğüm yolda başka el tuttum
Seninle tuttuğum dalı kuruttum
Dersen ki, ben seni çoktan unuttum
Acı sözler kustuğun gün ölürüm.

Açılır ruhumda derin bir yara
Baktığında, bakar gibi duvara
Beni görüp, çekilir bir kenara
Hasım gibi pustuğun gün ölürüm.

Unutulmak ölümden büyük acı
Bir selam sal, odur derdim ilacı
Yüreğine kurup bir darağacı
Sevdamızı astığın gün ölürüm.

Şu kadarcık hatırımı saymadan
İçinde en ufak sızı duymadan
Yüreğinde tek bir anı koymadan
Kurban edip kestiğin gün ölürüm.

Duymazsın, sessizce veda ederim
Haberin olmadan çeker giderim
Taşında Hicranî yazan bir yerin
Üzerine bastığın gün ölürüm.

16/Eylül/2022 (Hicranî)