"Gidenlere Üzülme Birgün Sende Gideceksin"



İçim de asırlık çınarlar devrildi
Sabah mı akşam mı meçhul bir gece miydi
Koptu dallar tek tek vucüdumdan
Düştüler kara topraklara elem karıştı
Bu garip çınarlar gibi ömrüm
Ölümlerle yarıştı .


Direniyorum bütün hayaletlerin gazabına
Yüzüme gülen bir solukluk varlıklar
Nerde ne zaman o soğuk el gelecek
Kimler kuyumu kazacak bir çorak ovada
Çiçekleri kokmaz olsun baharların
Bir soğuk mezartaşı bir yamalı kefen bana yeter
Getirsede Firdevs cennetlerini mizanda
Olmasın duaları cansuyu insanların .


Düşünürüm gecenin sabaha garezi nedir
Bir tabut misali örter gündüzü karanlık
Deniz midir asi olan bulutlara
Ağlayan bulutlar mıdır kavuşamayan sulara
Yoklukmudur mersiyeler yazan varlığa
İçimize nakışlandı mı acılar yaratılan
Ölümmüdür hayatına veda eden
Bütün deniz fenerleri vedaları haykırır derler
Dönüşü yok gidişlerin ne çare
Yinede severler yinede severler .


Sende içseydin acıları yudum yudum
Suçun elemiyle yanardın raskolnikov misali
Bütün aşkları haykırırdın dizelerinde
Aragorn kalemiyle bezenerek
Herbir şiirinde aşkı anlatırdın fakat
Mutlu aşk yoktur der dururdun
Haydi mutlu çocukları mesut anneler büyütsün
Yıkılmasın fidanları ormanların
Devrilmesin çınarlar


Ey aydınlık gündüzüm !
Ürkme karanlıklardan
Denizler gidenleri getirmesede
Şu sessiz yollar getirecek sevin !
Dünyan sana zindan olsun ne çıkar
Altın sütunlardan haşmetli , heybetli
Sarayları senindir göklerin .



k.a.gazioğlu