(1)

Sırtımda belimi büken
Dünyanın keder taburu
Gidiyorum ağır ağır
Taşıyarak bu kamburu

Önce sığındım güneşe
Kendimi saldım ateşe
Akbaba üşüşmez leşe
İsrafil çalmazsa sûru

Ömrüm rübab-ı şikeste
Sayfa sayfa yırtık deste
Sahilde bir yanık beste
Haydi kaptan sür vapuru

(2)

Takvimler yılları soydu
Toprak kefenleri oydu
Dört vefasız bir kalemde
Bizi mezarlığa koydu


Yanık ağıtları duyduk
Mahmur bakışları yuyduk
Dünya ahret arasında
Biz en ağır başlı huyduk


Saçlar aynada taransın
Şehvet günaha yaransın
Dünyaya göz açılınca
Gerdekte ölüm aransın


Şarkı yazın türkü yazın
Bir kürk için coşun , azın
Çiğneyin tüm ölüleri
Kendinize mezar kazın


Bitsin bu çileler bitsin
Hak bu batılı eritsin
Vur neşteri yüce kudret
Ölümde ölüme gitsin


Üstümüze toprak boca
Okurken duayı hoca
Asıl eviniz burası
Ana , baba , evlat , koca


İşte hakikatin yönü
Yaşadılar geçmiş günü
Peygamber’e yâr olmayan
Kahrolsun dünyanın ünü


Gözler silkeler yaşları
Unut tüm arkadaşları
Anne gibi sığın ona
Vefalı mezar taşları


Resimler atıldı dama
Aşk giyside çürük yama
Üç günlük dünyada ölmek
Asıl koyuyor adama .



S.Aygün Tüfekçi