Elbet gidecek bitecek olsa da
Sevmiştik gönül vermiştik
Güller açmıştı içimizde
Yüreğimizde rengarenk
solmayacak hep duracak gibiydik
“bitti”, “gitti “,sandık oysa
Bilemedik kalbimizin orta yerine dikenlerinin batacağını hala
Hani bitmişti, hani gitmişti
Neden hala acıtıyorlar canımı bu sevdiğim dikenler
Hani artık yoklardı gidenler
Kaybettiklerimiz bu solan çiçekler
Karanlığa toprağa usulca sessizce verdiklerimiz
Peki ya siz
Nasıl hala burada sıcacık beklemektesiniz
Bazen bir anıyla bazen gözyaşıyla gelmektesiniz
Kaçmak istiyoruz bu karanlık bilmeceden
Kaçtıkça neden size çıkıyor
Bütün sokaklar ,bütün caddeler, bütün yollar
Evet geldik belki tek başımıza bu
“Ah yalan denen dünya” ya
Onlarca yüzlerce çiçek büyüttük,
baktıktan, suladıkta
Şimdi neden bu yalnızlıkta ,acımasızlıkta karanlıkta
Nerede o güzel yemyeşil çimenler
Masmavi gökyüzü umman denizler
Güzel bulutlar rengarenk çiçekler
Neden artık göremiyorum sizi
Göz değilmiydi gören bunca eseri
Nedir bu etrafımdaki parmaklıklar
sevdiklerim değil mi en çok da canımı acıtanlar
Kalpmiş anladım artık
Görende duyan da bilen de kalpmiş yalnızca
Çık artık kalbim dışarıya da bir bak
Çıkar dikenleri koy gülleri yerine
Çıkar nefreti koy sevgiyi yerine
Çıkar üzüntüyü koy sevinci yerine
Sen sev sevilmesende
Sen gül güldürmeseler de
Sen anla anlatmasalar da
Sen yaşa yaşatmasalar da
Çık artık kalbim dışarıya
Çık dışarıya da yaşa

22.07.2023
Kudret Merttürk /BERLİN