ölmekten korkmuyorum
yaşamaktan da..

tüm korkuları fobi çuvalına kim sakladı ?
o’nu da bilmiyorum..

bildiğim tek şey
-inanmadığımdır..

felsefik veya ütopik çizgisiz bakışlar romantizmin zarifliğini anlatır
-ama anlayamam..

inanç yitimi hafıza kaybından fazladır
tüm ederleri sıfırla çarptırır
içkin değerleri artıyla..
ve hep benimle yaşar
sonrasına karışmaz
kısır bir nötr’ün bekçisidir
inançsızlık..

kendimi anlatsa da yazdığım !
kendi varlığından kuşkuludur yaşadığım..

hislerim doğa’dan ayrı ve aykırı-
tabiat ana da bilir o’nu sevdiğimi
tamamen karşılıksız sevgi !

suyun toprakla buluşmasıdaki sesin düz duvar yankısı
insanların düşkünce tahribatı-insanlığadır’ der..

ve
kendi içimde yok olduğumu anlatır duygusal bilgi
o yüzden korkmam ölümden..

aslında gizli ürkmelerim söyler yaşam korkumu bana/
fakat ben beni inkâr ederim
inançsızlığım hükmünde
talep edemem yaşamayı kendime..

ret ediyorum sosyal varlık olmayı
rey kullanmam
dört duvar inziva
isyan sızım da bitti
yönetilmeye
otoritelere
hısım yakınım ölenlere ..

say-madan mutlu azınlığı-(o’nlar ebedi ırkçı hegomon)
herkes eşitlense de yoksullukta
aynılaşmanın dayanılmaz yükünü çekemem..
genel linç kültürü mantarı mı insan varlık ?
kendi ideolojinle bileyle gıyotini
sonra koy başını yastığına uyu ebedi..

düzen ; başının çaresine baksın
savaşkanın iştiyakı iştahı silah parası
tescilli ganimettir kurşun delikli cesetler
göçler ve göçmenler
zenofobi
afganlı suriyeli

evet inançsızım
tanıtmıyorum beni’ tanrılara
insanlara
insanlığa
hatta İstanbul’a
hoşçakal şiir
yok olan bir dünya
mutluluğuyla...

..