Artık dört mevsim yok yüreğimde
Sadece karlar ülkesine dönüyorum
Sonbahar gülleri açıyor bahçemde
Bazen kış, bazen güz oluyorum
Oysa her mevsim sana dair gülüşler doluydu

Şimdi rüzgarı tenime tutsak edip
Yağmuru yüzüme serpiştiriyorum
Avunuyorsam bir arabesk şarkının
Nakaratında geziniyorsa dilim
Biteviye sana yazıyorsam hiç bıkmadan
Bir gül yaprağına adını yazıp
Kalbime bastırıyor ve sakinleşiyorsam
Adının her harfini süslüyorsam özenle
Ve gözlerine şiirler yazıyorsam
Bu senle dolu kalbimin
Bu bir aşk manifetosunun tek mevsimidir
Mevsim sen, çiçek sen, bahar sen

Coşkun bir Fırat’a dönüyor yüreğim
Bir masal ülkesidir içimdeki kalp ritmim
Uyusam sen, uyansam sen, şarkımda sen
Sen oluyorum tüm zamanlarımda
Paragraf paragraf vuslat düşlüyorum
Erguvanlar açan ağaçlar gibi
Bir çığ gibi büyüyor yokluğunda yüreğim
Her baktığım duvarda gözlerini görüyorum
Sen oluyorsun tüm mevsimlerim

Ayrılığı bıraktın bana
Hazanlaşır güz vurgunu şimdi içim
Bildiğim ismin vurur kalbimde
Hiç susmadan gece ve gündüz
Adını hazan koydum gitmelerinin
Rüzgar penceremde fısıldar seni
Süpürür sarı yapraklarını gönlümün
Gögün yalnızlığına yayılır hıçkırığım
Karanlıklar inince odalarıma
Seni arar gözlerim
Gelsen ışıklarım yanar

Sana ait izler bulurum bastığım her yerde
Belkide yakındır unuttuğum sevinçler
Karanlık bulutlar çarpışır gönlümde
Gözyaşımla yarışır yağmurlar penceremde
Islanır çorak dudağımda adın
Yer gök ıslanır
Kuruyan saçlarımda danseder damlalar
Adının her harfi Bahara yakışır
Sükun bulur kalbim, uyur dizlerinde gözlerim

Bu Sonbaharda beklerim gelmeni
Mektupların kapımda nöbet tutarken
Sen çalarsın üşüyen kalbimin notalarını
Unutur ayrılığı, dirilirim sabaha
Geçmişimin her köşesine
Senin adına bir virgül koyarım sabırla
Hüznü kovarım saçlarından
Bu Sonbahar beklerim seni
Ayrılık savaşları biter gibi
Unutalım darbenin izlerini

Günay Koçak

17. / 8. / 2023


TÜM ŞİİRLERİM KIZIM GÜNEŞ İÇİNDİR