Yoksun arasamda her köşede yoksun
Kokun duruyor odalarımda
Gelsen yaslasan başını
Yanan şu bağrımda
Neler neler çektiğimi
O zaman anlardın, anlar

Açtım senle duran o pencereyi
Her şeyin duruyor, kokun hala orada
Bir sen yoksun, bir sen odamda
Ayrılık demişler; ’yaman kelime’
Benzetmişler öyle birde ölüme
Bir ses versen, gelsen of oof !
Yanan şu bağrımı bir dinlesen
Nasıl alevleri cehennemin
Orada bilirsin

Duvarda resimler, telefonda ismin var
Silemem, silemem ne ismini, ne resmini
Sığındığım dudaklarımdaki o şarkılarını
Söyler dilim, arar sesini her köşede
Şaşırmış şu ayaklarım seni arar
Seni sorar rastladığı her bir kimseye

Kapımda ayrılık yüklü Sonbahar
Birer soluk gibi tükeniyor akşamlar
Zaman hiç merhem olmadı yarama
Eskiden de böyle miydi aynalar
Böylesine hüzün bakmazdı bildiğim
Kim demiş bakışlarım nemliydi diye
Geceler yalnız, geceler simsiyah bak
Sabahı bekleyen
Oysa hiç sabah olmadı sensizliğimde
Güvercinler griydi yokluğunda
Hiç mavi üveyikler uçmadı göğümden

Nasıl sana benzetiyorum
Simsiyah saçlı akşamları
Sensiz ne renktir sabahlar bilmiyorum
Gelsen
Hangi renge bürünür tüm zamanlar

Bir gün yine karşılaşırsak
Bu mekanlarda
O solan yüzünle
Yine durup gülümse
Öylece
Hiç geçmemiş gibi sanki zaman
Sayki
Bir rüyaydı tüm yaşanan

Günay Koçak

18. / 8. / 2023