1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
456
Okunma
Cümleler varmış dilin ucunda hayata küskün,
Cümleler varmış üzülürmüş ağlamadığı gün.
Cümleler varmış hissiyatlı mürekkebe inmeyen,
Cümleler varmış cümle içinde söylense fark edilmeyen.
Cümleler varmış ne söylese bıçak göğsüne saplanır,
Cümleler varmış yalnızdır, kendi başına yol alır.
Ve yalnızlıktır, bir cümle içinde derin çığlıklar atan,
Bir cümle kuramadım, varlığımla beni anlayan.
O cümleler ki; dokunaklı bir şefkat hissiyle bakıverse yüreğine,
Lakin yüreğinde bir bahçe olmayanın merhamet gelir mi diline.
yusuf erdoğan
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz