Sen gitmeden hiç biri ayrılık değilmiş
Ayrılık diye bildiklerim
Oysa ben seninle senden öğrendim
Yaşamın kıyısında bir çizgide kalacağımı
Ne senden ileri - ne geri gidemedim
Hep bekledim
Gelişinle hayat başlayacaktı

Kabusumdu ayrılıklar, hiç ayrılmayan peşimden
Kendimi bulamadım sen gittiğinden beri
Dipsiz kuyularda savruldum durdum
Cesaretimi yitirdim yalnızlıklarımda
Ebabil kuşu gibi şarkılar söylüyorum
Başlayınca gece karanlıkları
Korkmamak için her zaman

Sana gönderilmemiş mektuplar yazıyorum
Bir o kadar da gönderilmiş yüreğimle
Artık gitmeliyim diyordum
Son şiirimi duvarlara yazıp
Oysa seni bekliyorum
Elveda demeden gelmelisin
Üşüten duvarları terkedip bana

Deniz dalgalanmıyor, coşamıyor
Martıları sevemiyor yokluğunda
Mavilerim griye çalıyor akşamları
Gönlüm bir yağmura tutulmuş
Dinmeyen sağnaklardayım
Susmasını istesem yağmurun
Gelirmisin ?

Solmuş tüm renklerim
Boyamak için o tüm renklerimizi
Gelirmisin ?
Sen de severdin gözlerimdeki
O ela renkleri
Şimdi gri bakıyor
Gel tekrar boyamak için
Rengimi
Gelirmisin
Birlikte renkleniriz akşamlara

Sel oldum yağmurlarından
Fıratın suyu gibiydi gözyaşım
Durgundur baktığında
Girdapları bilemez kimse
Fıratın derininde akan
Kuruttum gittiğinden beri
İçimde akan nehri
Deli divane gibi çölde koşuyor ruhum
Ben gelişinle savurmak isterdim
Yağmur kokan saçlarımı

Denizlere koşuyor kuşlar
Alamıyor bağrım kuşlarını
Divaneye döndü düşüncelerim
Ben sadece seninle düzelirim
Gecelere sığınan gözyaşım sabahı özler
Sabaha sensiz eren gönlüm geceye koşar
Mecnun’la acı çeken ben
Ben sadece senin gün batımını
Sevdim
Bu ayrılıkta öyle çok çektim
Ben sadece senin
Bekleyişlerini sevdim

Günay Koçak

15. / 8. / 2023