Seni kendi dilimde sevdim,
Mercek altına aldım
Atomlarını görmek için
Mitolojik hikayeler dinledim Nemesis’den
Kimsenin bir diğerine duymadığı empati üçgeninde
Giderayak hesapladım bağlantılarımı
Kosinüs gibi kullandı hayat beni
Kendi düzleminde …
Kendi dilimde sevdi seni
Hem özümden, hem de içimden
Son maç ağır geçti çıkamadım içinden
Zaaflarımı ve zayıflıklarımı
Kimseye göstermemenin usta taktiğinde
Hep beraber acı çekiyoruz oysa
Kendimizi bilmeden
Silik bir tevazu eşliğinde
Alay ettim tanrıyla bir şathiye‘yle
Hiç bir dona girmeden,
Kirk takla atarak kimsenin önünde eğilmeden
Malumunuz oldu hayat kendi sevgisinde
Bu yüzden koptu içimde fırtınalar dizelerle …
Sitem etmeden güllere …
Düşmeden dillere ….
Kendi yüreğimde sevdim
seni hesapsız kitapsız yüreğimle …
Ağır gelsede bu yük omuzlarım üstüne
Yinede taşırım seni hislerimde!
Bir bakkal çırağı ürkekliğinde ve dört mevsimeşliğinde
Ve en sevdiğim Bethoven’in şu:
“Aklın ve şuurun egemenliǧini dünyadaki bütün
hükümdarlardan üstün olarak deǧerlendiriyorum” vecizesiyle
Donatıyorum kendimi gecelerin kadehinde
Yarım ay sesleniyor yürü diye öfkenin üzerine
Yorulmanın vermiş olduğu başlangıç tükenişliyle
Giriyorum çıkamamak üzere içimde ki tunellere …
Ve orada seviyorum kendimi senin dilide
Eriştiğim sevginin tükenmez bilinciyle!

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 14.08.2023