Gece beni tanır... gece hüzünlerimi
Kanayan yüreğime merhem yaptığım siyahı
Geceye döktüğüm gözyaşlarımı
Ayrılıkların kanattığı kalbimi
Bilir geceler her halimi

Gece kandilleri yanmadı odamda
Yokluğunda ışıklar sığındı gecenin karasına
Hiç azalmadı büyüdükçe devleşti yüreğimdeki acın
Dönsen diyorum bazen dönsen
Affede bilir miyim yıllarımızı çalan
Zamanları... yok edebilirmiyim içimi
Sızlatan yaralarımı
Affetsem bizden çalınan
Umutlarımızı hapsedenleri
Yıllardır sana döktüğüm gözyaşlarım
Benden utanır

Ağlıyorum her şarkıya ve her şiire
Ay’a küsüyor gece ışıkları
Güneş’e sitem ediyor
Simsiyah gecelerim
Daha çok büyüyor acılarım içimde
Tebrikler ayrılıklarım, sensizlik
Taş gibi bir yürek... gözlerimde nem
Korkulu bir insan yarattın benden

Sen gideli kabuslar gözlerimde
Her gün ayrı bir yalandı güneşsiz günler
Sabah, Güneş’i göremedi
Doğuşu başkaydı gün ışığının
O yüzden ateşler yanıyor bağrımda

Mevsimler yitirdi gülüşünü
Gözlerim Sonbahar renklerinin karışımı
Yalan yağmurları yıkadı camlarımı
Sırılsıklam etse de gözlerimi
Her gün sahte sözlerle aldattılar beni
Yüzlerinde sırıtan aldatıcı vuruşla
Teselliye gelmişler yüreğimi
Güvenmiyorum gülüşü yüzünde
Ruhuma acı veren sahte ve riyakarlara

Hep sen varsın düşüncelerimde
Hayalim seninle dolu, hayal dünyamda sen
Sana dönüyor rüyalar
Senle doluyor rüyalarım
Adınla uyanıyorum her sabaha
Şimdi seninle başlıyor gecelerim
Seni yazıyor hiç bitmeyen hecelerim
Adın ki ; düşmüyor dilimden
Seni özlerim
Özlemim okyanuslar kadar
Bu günde selam sana
Unutamadığım unutulmayanım

Günay Koçak

6. / 8. / 2023