Sevgili kendim
Satırlarıma başlamadan önce selam ederim
Nasılsın, iyi misin...
Iyi olmanı yüce Allah’tan dilerim
Sen de beni soracak olursan sen iyi isen ben zaten hep iyiyim.



İki leylek gördüm az önce
Senin de aklına seyahat mi edeceğim fikri geldi hemencecik
Zannetme buralardan uzaklaşınca keder bırakacak peşini
Ne yaparsan yap olmuyor işte
Mutluluk ırak bağrından
Çok şükür ki kara toprak sadık canına



Gölgeni bile ağlarken gördüm az önce
O yüzden korkuyorum ikindiye uzanan bu saatlerde
İki şen kahkaha atıp sevgili kendimi kucaklamaya
Avutmuyor artık dokuz aylık fotoğrafım
Onunla ve çiçeklerimle konuşmayı da bıraktım
Galiba kendime seni seviyorum demeyi de unuttum
Asırlar geçmiş sanki üzerinden her şeyin



-Beni bağışla dedecim
Kolumdaki altın bileziğin değerini bilemedim
Öğütlerini tutamadım -



Canım kendim
Yağmur suları da biriktirmiyorum
iki gündür gökkuşağı doğuyor inadına
Yine de sevindirik olamıyorum
Kartpostal toplamayı da bıraktım
Pul koleksiyonumu bulamadım
Anı defterlerim de cabası



İmece usulüyle çalışan karıncalar takılıyor gözüme birara
Ne güzel hayat enerjileri var
Gülümsüyorum kısacık bir an



Sonra ...
Beni ben yapan çok şeyden vazgeçiyorum yavaş yavaş



Doğa yürüyüşlerini de terk ettim
Uzak kaldım kır papatyalarının masum gülüşünden
İtiraf etmeliyim
Ördekleri
Martıları
Kuğuları
Gün batımı ve doğumunu özledim



Sana son kez sesleniyorum biricik kendim
Lütfen kendine gel artık
Tekme tokat girişeceğim yoksa
Artık Allah ne verdiyse deyip ...



Satırlarıma son verirken
Hasretle hüzünlü gözlerinin grisinden öpüyorum
Oysa ki sana göğün mavisi daha çok yakışıyor
Demiş miydim daha önce




Sağlıcakla kal
Seni çok seviyorum canım kendim








nagihan