yağmur sonrası toprak kokusu
göğü çepeçevre saran ebemkuşağı
rüzgârın ılık ılık süzülüşü penceremden
sevgiye aç iki serçe yavrusu , annesiz
selâsı okunan masalım , kimsesiz



odamın atmosferini saran kahve kokusu
oğlumun sesi "günaydın anneciğim"
gözlerimde sabahlamış hüznün hıçkırıkları
kalbimi oğlumun sımsıkı sarılan ellerine bırakıyorum
sonra boşalıyor tadını, tuzunu esirgemeyen gözyaşlarım
özlemek ile ölmek eş anlamlı diyor içimdeki ses
daha sıkı sarılıyorum
kalbim hâlâ oğlumun ellerinde
ağzım gök yüzü sevincinde
" oh be diyorum " fısıltılı sesle



kahve fincanlarımız ortancaların gölgesinde
hoş geldin yeni gün diyoruz
gülüşe gülüşe yudumluyoruz kahvemizi
havuzdaki balıklar dalıp dalıp çıkıyor
telefonun sesi bozuyor sessizliği
arayan kızım
anne olmak çok güzel şey
acıların denizinden beni nasıl da
tatlı tatlı alıp çıkartıyor. .








nagihan