Hangi yara birbirinin tezini çürütür
Merhem olmazken habire kıymık batan acılara
Miâdı dolmuş bir hüzün gösterebilir misiniz bana
Kim kimin acısına kardeş şu yalan dünyada
Kardeşim dediğin can kırıklarıyla doldururken heybeni



Ahhh ilmek ilmek d’okuduğun o heyben
Ne çok heybetli gülücük
Ne çok devasa mutluluk hakediyor oysa ki
Hayat değirmeninde öğütülürken sabrın
Sonundaki mükâfata ulaştığında
Lezzetine doyum olmuyor



Meselâ
Sağlıklı olmak
Aylar sonra sevdiğine kavuşmak
Çocuklarının iyi yerlere geldiğini görmek
Ayaklarının üzerinde dimdik durabilmek
Bir ömre bedel
Ve hayat piyangosunun en büyük ikramiyesi bence


...


Ey kendim
Senin yazgın gurbette gurbetlik çekmekle sınanıyorsa
Varsın yansın bu yaralı gönlün
Yana yana kül olsan da
Sen kuş tüyü sözcüklerle sev ruh eşini
O sana kasırgalar gibi savrulup gelse de
Sen onu çocuk şefkâtinde bas bağrına
Dua dua aşkla bereketlensin ömrünüz



Sana bugünkü öğüdüm
Öfkeyle kürek çekip
Hayat ikramiyeni boşuna harcama
Daha çok gidilecek yollar
Yazılacak çok şiirler var
Kalbin sevgiyle attıkça



Yolun dikenlerle dolu olsa da
Sen güllerle beze
Varsın senin canın yansın
Kul hakkıyla elini ayağını çekip gitme
Bu fâni dünyadan...





nagihan