Hele bir yalnız kal
Şiirlerde ölür
Yazan kalem kırıksa
Hani
Gece karanlık sanıyorsun ya
Küser yıldızların ışığı
Üşürsün Ağustos
Yanarken ormanlar
Yahut kesilirken kolluklar eşliğinde
Tutuşur kül oldu sandığın anılar

Hele bir insan kal
Hele soyun kuşandığın kimlikten
Uzak dur telefondan
O aptal kutusundan
Acırsın
Gölgelerin terk ederse
Tükenir gidecek yolların
Sancır senin de yüreğin

Özlemek değil insan olmanın şartı
Sokakta kedi de özler sahibini
Sevmek değil mi aslolan
Sevdayla kavgan

Biliyor musun uyumak mesele insan olana
Koyup başını kuş tüyü yastığa
Dikenler batıyorsa
Uyanmalar kaçışın
Eve varmak sancıysa

Ettiğini bul
Öl demem haşaa
Bak aynaya
Yanlışlar içinde yaşayana
Sevmemiş kendinden başkasını
Sevsin ağacı
Sırça sırça kır kendini
Kesik kesik kana
Ta ki insan oluncaya

AHMET GÖÇER