Yıkık değirmeni gezdim bu öğlen
Mazı zuhur etti, sanki bir şölen

Eli kulağında önü kara kış
Kışa göre şekil alır her bakış

Köylünün verdiği ikiye emek
Hayvana ot lazım insana ekmek

Harmanlar bittikçe zahra çoğalır
Köylü nefes alır çarık çıkarır

Taş olukta buğday arpa yıkanır
Kuruyunca elenip çuvallanır

Değirmen önüne yığılır çuval
Sırada her çuval sorulmaz sual

Değirmen arkının adı gandara
Su azalsa uncu düşer çok dara

Gandaranın suyu dolar oluğa
Çarklar döner taş da varır doruğa

Alttaki sabittir dönen üst taştır
Uncu kaşı beyaz sırtı da yaştır

Değirmen çakıldağı tane verir
Çuvallar güngörmüş kar gibi erir

Değirmenin sesi taş uğultusu
Çalışanda olmaz rızık korkusu

Has una lazımdır sabır ve hüner
Sabaha dek yanar şu unlu fener

Değirmene besmeleyle girilir
Cami gibi kutsal bir yer bilinir

Ekmek, nan-ı aziz, ederler taziz
Değirmen ununun ekmeği leziz

Sıcak ekmeklere yağlar sürerler
Er çocuğa iki dürüm dürerler

İnsan da danedir ezer şu felek
Kalmaz sırtta yelek ne elde elek

Topraktan simamız olacak zail
Hak kılsın cümlemiz ebede nail

M. Talat Uzunyaylalı

*Ortuzı (Ortuzu-Uzunyayla) köyü; benim köyüm. Erzurum şehir merkezine 24 km. uzaklıkta...