______________________ Tozlu raflardan/ yıl: 2013

Bilmem nedir milletten alıp veremediği!
Sapla samanı karıp, sabrımızı yokluyor!
Gün yok ki lastik gibi yurdu geremediği!
Hipnotize olmuş halk, sanki tiner kokluyor...

Milleti çiğnediler, ümmet ayağa kalktı!
Oysaki asli unsur; ümmet, millet bir halktı!
Tam ortadan böldüler, artık halk iki taktı...
Her gün söylenen sözler, tüm ülkeyi şokluyor!

Herkes iyi bilir ki, "kuvvet birlikten doğar!"
Millet yalaka olmuş, her başa boyun eğer!
Bir doğru söz dinlesek, billahi ömre değer!
Ne idüğü belirsiz sözler kalbi okluyor...

Hukuktan söz eden yok, adalet hak getire!
Hal-i arza ne hacet, böyle sürer vetire!
Türk ordusu hapiste, halk aklını yitire!
Yargımız bir iş bulmuş, karaları aklıyor...

Bozacının şahidi, olurmuş ya şıracı!
Vatan elden gidiyor, ses vermiyor ki hacı!
Dizginleri koy vermiş, şaklatıyor kırbacı!
Köpekleri bırakmış, taşları yasaklıyor...

Sel gelmiş sürüklüyor, yurdu uçurumlara!
Ülkeyi pazarladık; Yahudi’ye, Rumlara!
Bilmem nereden nasıl geldik bu durumlara?
Söyleyin bu milletten, kimler neyi saklıyor…

Öyle adımlar attık, sözde her birisi dev!
Halkın tadı kalmamış, yok huzurlu bir tek ev!
İşini uydurmuşsan, övün, hep aklını sev!
Erkin çivisi çıkmış, motor öyle tekliyor...

Millet, eli başında, düşünür kara, kara...
Hepsinin de kalbinde, onarılmaz bin yara!
Bu son ülke, son bayrak, gitse hangi diyara!
Şu, vatan bekçileri, acep kimi bekliyor…

İhanetin resmini gördüm dün sayfalarda!
Takılmışlar sırayla, kol kola tayfalar da!
Vicdan kalplerden gitmiş, akıl yok kafalarda!
Sıfırlanmış beyinler, hep dış güçler yüklüyor...

Düşünceler kirlendi, gönülleri pas tuttu...
Ana kuzularının anaları yas tuttu!
Bir gassal geldi köye, eli bakır tas tuttu!
Önce döktü batırdı, şimdi sözde paklıyor...

*Antalya-2013/11
Halil Şakir Taşçıoğlu

ÜSTATLARDAN:

Tek bir hedefleri var. "Ya talan et, yada sat"
Böyle bir ihaneti görmemiştir kâinat
Bir avuç insan kaldık, dogma kadere inat
Geri kalan, ülkeyi çukura itekliyor...............................................Alibaba

TDK:
Taklamak: ikiye bölmek, ikiye ayırmak…
Vetire: süregelen bir oluşum ya da yürümekte olan işlem…
Gassal: ölü yıkayıcısı…

NOT:
Şiir: “OCAKLARA KÖZ DÜŞTÜ“ kitabımdan alınmıştır…