dün gece ölmüşüm haberim yok
bir söğüdün altında ağlayan serçeyim şimdi
çeşmeden çıkmış ıslak bir zıvana
tut ki çok Tanrılı bir kulum kurban sunaklarında
hangisine açsam avuçlarımı manasız
duymazdan geldiğim bir çok ses var oysa
madde aleminden mana alemine kadar
sevmem mümkün değil hayatı bundan sonra
toprak olsun kül olsun son olsun

bildim mevsimi değilmiş kırlangıç kovalamanın
kanayan dizlerinden tanıdım onu
narenciye bahçelerinde gezen çocukluğumu
tütün kıran kadınların parmaklarından
çıkmayacak bir leke gibi yalnızım şimdi
döne dolana kendime gidiyor bütün yollar
ne savunabiliyorum sesimin çıkmayan yanını
ne de susmak gibi bir kabiliyetim var
el olsun gün olsun ama yar olmaz olsun

dilimde zaman endişeli bir bekleyiş kipi
kirpiklerimde dolanan kirpilerin
dikenlerinden anlıyorum en çok da bunu
acıyı bal eğlemek ne mesnetsiz bir fikir
insanın kaldıramayacağı acılar da vardır sanki
delirmek en doğal hakkımız olsa da
küp küp doğranmış domatesler gibi hayatta
yan yana durmak zorunda olduklarımız da var
bu gün olsun yarın olsun aşk hep var olsun

gitmek yok oluşla ilintili bir mesaj oysa
varlığın aynasıdır sevgili gidemeyiz
türlü tarifler içinde kaybolup duruyoruz
anlatmak istediklerimiz bambaşka anlaşılanlar başka
hangi iftiradan bir medet umar hilkat
diline neyi dolasan onunla dolaşırsın hakikat
kainat bir çoklarının yok oluş yuvasıdır
ve varlık olsa olsa hayalin aynadan yansıması
kıran olsun kırılan olsun hepsi birden yok olsun