eli de topraktır insanın
almayı da vermeyi de bilir
her şeyden önce içi topraktır insanın
bazen kurur
bazen yeşerir
bazen depremlere tutulur

olmayan yoklukların derdine düşmüş
bir kere
yağmur, toprak ve insan
üç yaratılmışın varlık öyküsü bu
toprağı bilmek
toprağa bakmak
tüm kavramları nakşeder benliğimize
sonra onsuz yapamadığını anlar insan

karanlık odalarda kör noktalara gizlenir
su buharı
su damlaları
binlercesi
nemli kütle
soğuk hava dalgası
ve yağmur
ve kara bulutlar

binlerce su damlasının el ele vermiş hali
kara bulutlar
güneşle ısınan
gökyüzüne buharlaşarak yükselen su damlaları
bir zerre
bir toz zerreciği
bir damla su
binlerce su damlası

Yaratan’ın rahmeti
yağmur
kainatın için elzem
varlığın öz cevheri su
bir zerreden bir damla
bin damladan bir bulut
bir buluttan bir yağmur
sonra sıcak rahmet
ve sonra soğuk bereket

ve sonra yağmursuz vakitler
insan ve toprak yağmursuz kalamaz
hayvan ve bitki yağmursuz olamaz
kuraklığın yıkıp geçtiği
talan ettiği
bir alemde nefes alamaz

nefes alan varlığa yağmur gerek
ama ölçülü gerek
aşırı ısınma ve soğuma
aşırı zerreler
aşırı su damlaları
az yoğunlaşma
az buharlaşma
az soğuma
az su damlaları

çölleşen toprakta içten içe yanan bitkiler
kavrulan böcekler, toprak ve insan
toprak insan
insan topraktandır
insan toprağa benzer
insan suya muhtaç
tıpkı toprak gibi

yavaş yavaş önce suya kanar toprak
tıpkı insanın ikliminde var olan her şey gibi
kendinden ayrılarak kainata yansır
oradan da yine kendine dönmesi gibi
mütemadiyen bir döngü
müteselsil bir helezon
topraktan başlayıp toprağa dönüş gibi

yüzü toprağa benzer insanın
topraktaki tohumun büyüyüp
kendi kimliğiyle filiz vermesi gibi
insanın içindeki cevher de büyür
şekillenir ve yüzüne yansır
kendinden verdiklerinin kendine dönüşü gibi
insan toprağa
toprak insana muhtaç

insan toprağı sevmeli
toprakta insanı
işte o zaman
ne fazla
ne eksik
tam da gerektiği kadar yağmur
tam da gerektiği kadar rahmet
yağacaktır hem toprağa
hem insana


redfer