Soyunup özlemine bir şiir attım yüreğimin ocağına, dal çıtırdadı
Sana demlendim gecenin en üryanında, seninle geceyi sevdim
Yetim günleri emziriyordu analar, uykusuz gözlerinde endişe
Bütün kentler ölü bir bedendi yokluğunda, mevsimler hep kıştı

Şakaklarımda onlarca aktı yokluğun, yokluğun ki kor bir ölüm
Aradığım en anlamlı tümceydin kitaplarda, adın nurlu bir düğüm
Arkası gelmeyen kavuşmalardı özlemimiz, sen orada, ben sürgün
Yüzümün gurbetinde yaşlı adamdı vakit, aşk göğsümdeki yangın

Bütün hayallerin dizlerinin dibinde uyuyan bir çocuk olsa kimliğim
Bütün kavgalardan mağlup ayrılmış adam gibi bileylensem kazanmaya
Sövsem, saysam olan biten her şeye, yumsam gözümü tüm kötülüklere
Üç oğlak, beş keçiden ibaret olsa yeryüzü, ben aşka sarılsam kıyametçe

Yaradır kabımdan ötelere taşan be hey! dil altımda küflü bir saat şimdi hayat
Ağıtlar yakar birileri yanı başımda, birilerine saraydır bütün cehennemler
Ağlamaklı bir resim çizsem sana, kurusa gözlerimdeki bütün nehirler
Bir seni anlatsa şiirlerim, sussam yaşamın sıradan kaypaklığına inat

İnsan olmak eksik bir tümce gönlümün sultanı, sabırdan ekmek olmuyor
Karanlığın sureti hep kötülük, içremde tıknaz bir tohum, boy vermiyor
Sancılı bulutlar topluyor hayata yekinmişliğim, denizler üstüme geliyor
Kırk haramilerin yurdu olmuş bu dünya, ne yapsak iki kere iki dört etmiyor

Selahattin YETGİN