Bir gülüşe tav oldum esrik bir öyküde saklı miladım
Ölüşüne çocukluğumun tek ve de ilk şahit
Renklere düşkünlüğüm kadar
Kör vaktinde gecenin
Sunumu Azrail’in
Nöbetleşe beklediğim döngünün
Hali hazırda gelmedi sırası kendime

Bir iç dökümse şiir
Sesten öte sessizlik saklı kabrimde
Telaşla sevdiğim telaşla yazdığım ne hikmetse
Yaralı manzumeler tek sırdaşım
Cepkeni solgun
Cüssesi yorgun
Cümleleri hali hazırda suskun
Elbet kalem ve şiir konuşurken benim yerime

Maktulü yok henüz şiirin
Bir vedayı dahi çok gördü insanlar
Endamlı hasretin çekirdeği
Elle tutulur ne kaldı ki geride?
Elimden kaçan ipin ucunda
Yüreğimden sökün eden korun indinde
Özlemle devirdiğim cümleler meylettiğim kendime

Men edildiğim hayattan ve mutluluktan
Kopuk bir rota
Azık bildiğim sözcüklerin tembihlediği
Gönül gözüme sadık bir vefa
İrdelenesi ömrün iğreti haznesi
Öykündüğümse sadece kendime
Dünde kalan mutluluğun tarifesi
Tayin edildiğim en ücra mevkide
Ölümle restleşen bir tesellinin abidesi

Hızır’dır yetişecek olan
Hazır ol da saklı
Hazana göç eden
Hızması sözcüğün kemale ermiş bir iklim
Göçebe imgelerden çıkıp da yol
Göçmen kuşlara verip veriştirdiğim bir teselli babında
Hayta ve hoyrat rüzgâra ettiğim dua
En çok da içime esen bir denk
İçtimada mademki yürek
İtiraz hakkımı kullanıyorum, hâkim bey
Nemalandığım hüzünle

Namusum şerefim üstüne ettiğim yeminle
Yaşadığım arbededen arda kalan
Bir mihenk taşı ki kalem
Gövde gösterisi değil asla şiir
Yaşadığım kadar yaşattığıma tembihli
Öyküm ise şiirin hikâyesinde saklı