bir unutuş bu
belki de...
yada bir kırgınlık
belki sahipsizlik
kimsesizlik

ama büyük bir boşluk
ince bir sızı
karanlık bir yalnızlık senfonisi

dayanmaya çalışıyorum
aslında hiçbir şey bilmiyorum
bildiklerimde beni hep yanılttı...

yorgunum!
bişey sorma nolur
hayâl kırıklıkları
ve hüzünle bezeli
kalbim

sessiz yaşıyorum
hayatı
ve s e n s i z...

öyle yorgunum ki
hiç sorma

çocuksu düşler kuruyorum
gücüm yetmiyor
başka türlüsüne

özlemek diyorum
kimse duymuyor
sevmek diyorum
anlayan olmuyor
acı diyorum
gören olmuyor

öyle yorgunum ki
hiç sorma işte...

yine uykuda gibiyim
yine titriyor kalbim
yine sen...
yine...yine...
yine sen...sen..seen...

buruk hüzünler yanaklarımda
bir sarmaşık kadar
karışığım yine
artık hiçbir şeyin
mümkünü yok gibi

bir başıma sevmek yorucu
ne varsa senden yana
buğusu yakıyor genzimi.

gözümün önünde
sen
kalbimin içinde
sen
aklımda hayalimde
sen
karşında umudu tükenmiş
ben...

aşk iki kişiliktir sevgilim!
ve ben çok yorgunum
ve sen hep yoksun