1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
523
Okunma
Amansız ve ıssız bir yere düşmüşüm,
Çıkış yolunu bilmeden kara kara düşünüyorum.
Kendi kendime acımasızca sorular soruyor,
İçim içimi parçalarcasına kendimi bitiriyorum.
Kader ne zaman yüzüme gülecek?
Ne zaman diner bu derin hüzün?
Düşünmekten yorulmuşum artık,
Ama zaman durmaksızın akıp gidiyor.
Öyle kötü bir yerdeyim ki şimdi,
Her şeyi kadere bıraktım çaresizce.
İçimdeki vahşi fırtınalarla nasıl baş ederim,
Bilmiyorum, bilmiyorum…
Ne zaman bize de güneş doğacak?
Dünyam ne zaman aydınlanacak?
Zamanın hesabı tutulmazken,
Ömür tükeniyor sessizce ve habersizce.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz