Kurutulmuş yaprakların duasında saklıyım
İstimlak edilmiş duvarların altında kalan
Yorgun bir saksıyım, anne:
İçimdeki semazendir gezinen
Ruhumla tavaf ettiğim evren
Kayda değer ne oldu sahi dünden ırak
Geçitte saklı bir buldozer gibi ezildiğim dur durak
Bilmeden sezilerimin bir bir eridiği o kışla

Asker adımlarında, yalnızlığımın resmini çekiyorum
Gel gör ki:
Ben yokum o karede
Hicap ekili tarlalarda korkuluk görevinde
Nöbet tuttuğuma da bakma sakın
Ne volta attığım koridorlardır beni bekleyen
Ne de söylemlerde saklı sırlardır içimde
Ukde kalan o belirsizlik yok mu hele?

İzdiham yüklü sokakların tanrısı
Bazen bir köpek bazen bir kuş
Yorgunluğun tanısı
Şiirden öte soluduğum havadır
Varlığımın duyulmayan yankısı

Gün geçkin
Gece şaibeli
Hüzünse reşit bir acıdan öte
Buseler kondurduğum yıldız gözlerinde
Seken hareler
Sayıkladığımsa hezeyan yüklü bir muhasebe
Hani dünün
Hangi ölü güdülerin
Hani renklerin istilasında seken heceler
Kurusıkı bir tebessüm giydirdiğim şiirin içliğine

Metanetim.
Dirayetim.
Sıska kalemim.
Tombul büyüteci yüreğin.
Şahlanan ruhum.
Şakıyan iç sesim.
Ve sen…
Yokuş yukarı tırmandığım gazellerin gamzelerine konan bülbül gibi.
Sökün eden ruhumda iptidai söylemler gibi.
Hasretin kasvetin izinde saklı buldozer gibi bak, yine ezildi yüreğim.

Hıçkıran dualarımın yabancısı yaslı şehir:
İbresi kırık bir hüzünle sakit olsun dediğimin yalancısı
Bakir sözcüklerden inşa ettiğim ömür
Yardakçısı özlemin aşkı sürgün kıldığım günbegün
Büyüyen yalnızlığın artçısı
Ölüm öncesi
Üstü örtülü yüreğin güncesi
Beyaz bir bayrak ruhumun na’şının sarılı olduğu
Yâd edilesi dünde gömülü bir tren rayı gibi…

Üstünde gidip geldiğim ezeli acıyı
Azat etsin diye şiir
Akabinde çalakalem yazdığım bil mukabil, dercesine evren
Yorgun yüreğimin yalancısı
Kibirli bir dehliz
Sür manşet gecede kaykılan rüzgâr
Hazan dolu menzil
Söküklerinde ömrün yakaran
Rayihası sevginin delişmen bir çelişki
İç içe geçmiş duyguların habercisi
Bir şiir daha yazsam ne mi çıkar anne,
Diyebilmenin arifesi…

Reçinesi sevdanın
Aymazlığında yalnızlığın
Duvar dibinde kurumuş bir saksı
Geviş getiren imgelerin bitimsiz nazı
Sayıkladığım kadar adını
Sarmalında sensizliğin

Sevap işlemek değil sadece niyazım
Dönüp geleceğin güne geceye kiracı
Tutulduğum bir ömür
Tutuştuğum içten içe
Kuram dışı bir yalnızlığın da mahlası
Sözcüklerden arda kalan geride
O iki hece:
Anne…