Her sözcükte mührü var, ol deyince oldurur
Sevdaların sahibi, yâri siz bilirsiniz
Handan nasıl can çıkar, bil deyince bildirir
Altın kafes içinde, zârı siz bilirsiniz

Güneşin nuru ondan, kâmil onu terk etmez
Budur s/özün güzeli, arif ondan çark etmez
Uygulamak şart onu, kadın, erkek fark etmez
Meleklerden el alan, ar’ı siz bilirsiniz

Amellerin kofları, merkep olana yüktür
İbrahim’in ilminin, üstünde ilim yoktur
Boynumuzun borcuna ayarı veren Hak’tır
Oku emrine uyan, barı siz bilirsiniz

Beynim aşk deryasında, iş başına geçince
Kıyametler koparan y/aş başına geçince
Secde etmeyen kuvvet, düş başına geçince
Vakitsiz destur alan, eri siz bilirsiniz

Suretimiz takvimde, söylemez laflar onu
Kör kuyudan dem vursan, anlamaz saflar onu
Her katrede umman var, bilemez koflar onu
Kardelenler tahtında, karı siz bilirsiniz

Ellerimden sel alan, garipler rol içinde
Hiçliğimin gördüğü, yangınlar gül içinde
Şu yalancı dünyada, zehirler bal içinde
Büyülü sözlerdeki, şerri siz bilirsiniz

Yelkovan bitirirken, ondan ödü kopan yok
Yağmurlarla can bulan, nimetini tepen yok
Kimliğin kimliğinin tanımını yapan yok
Öznesi hüzün olan, yeri siz bilirsiniz

Kıblemiz ona dönük, kâinatı saran o
Kur’an’da açıklıyor, kalptekini gören o
Cümlemizin dünyada, rızkımızı veren o
Arzuhaller yazılan, ser’i siz bilirsiniz

Gölgelerin ülküsü, varlığa kanca atar
Yıldızsız geçen gece, hüzne heyecan katar
Aşkın bir tek huzmesi, evrene ışık tutar
Aslı’nın düşündeki, nuru siz bilirsiniz

Bitti demedikçe söz, yolda yorulan benim
Hangi eyvah anlatır, gamla kavrulan benim
Attığı adım başı, hesap sorulan benim
Sayenizde öğrendim, dar’ı siz bilirsiniz

Kırıldık, darılmadı, kullar nazarında giz
Onun aslı her yerde, istese de görmez göz
Ansa da diller onu, anlatamaz hiç bir söz
Velhasıl Delibal’ım, Bir’i siz bilirsiniz

DELİBAL – Celil ÇINKIR