Gece sessizmi sessiz karanlık etafım
Ucu bucağı görülmeyen dipsiz bir kuyu
Belli ki bir yerde iyi gitmeyen sinsilikler var
Uzaklardan akan ırmağın uğultusu
Saçlarımı dağıtan ağaçları yatıran
Çok sert sen karayel rüzgarı var
Titrek yanan gaz lambası
Büyük bir frtınanın habercisi
Bir roman gibi hayatım
Ne ararsan bir şeyler bulursun kendine
Sevgisiz günlerimi,şu sonbaharı anlattığım
Yüreğimin derinliklerini döktükçe kağıda
Mutsuzluğum çıktı her satırında
Yıkılan hayallerimi,kaybolan umudumu
Ve içimde ki seni serpiştirdim satırlarıma
Titreyen elimde tuttuğum kalemim
Her mısranın sonuna gözlerini ekledim
Yüreğime bıraktığın acı sevginide kattım
Harmanladım yazdım satır satır
Sıkıcı gergin ve karanlık gece
Yıldızlar kayıp gökyüzünde
Odamın camları sallanıyor rüzgarın esintisiyle
Gaz lambası sönecek gibi
Sallanıyor tahta masamda
Bu fıtına iyi olmayacak biliyorum
Şimşekler çakmaya başladığında
Karanlıklar aydınlığa kavuşacak
Yağmur taneleri camları okşayacak
Yorgun yüreğim hüzünlenip ayaklanacak
Yalanlarınla örtülmüş bu gece seni yaşıyorum
Binbir hayallerle süslediğim düşlerimde
Seni aradıkca bulamıyorum
Boş umutlarla avutuyorum kalemimi
Kendimi tüketiyorum
Dışarıdaki fırtına bile kabullenemiyor seni
Sert esen rüzgar dağıtıyor her şeyi
Kalbime seni sevdiğimi yalanlıyorum
Çünkü kendimi avutacak bir yalan bulamıyorum
Yaptığın hataları kabullenemiyorum
Öfkelenip,ne varsa yazmak istiyorum
Yapılan haksızlıklar, hiçbir şey unutulmuyor
Olsaydı gökyüzde yıldızlar
Bu geceye şahit olacaklardı
Zor bir gece,kağıt saygıyla eğildi kalemime
Sonra, kalemim yüreğime
Ve işte o zaman her şey yazıldıkca
Hayat yeniden başlayacak
Böyle bir gece bir daha yaşanmayacaktı
YEŞİLIRMAK