Babamdan sonra en ücra köşelere sakladım sesimi
Uçurtmanın kanatlarına takıldı yeni yetme sevinçlerim
Boy vermedi göğe uzanan masmavi umutlar
İnadına babamın çakır gözlerini rehber edindim
Bir kaç arşın yol alabilmek
Onun öğrettiği ilkelerden şaşmamak için
İçimin derin sesssizliğinde ecnebi diyarlarda
Susarak ağladım



Tutunacağım bir dalım daha vardı Allahtan
O zamanlar annem olmasa n’apardım
Hiç bilmiyorum
Düşünmek bile istemiyorum



Ahhh fedakâr , vefakâr annem
Bana hiç kıyamayan canımın taaa içi annem



....



Sonrası malum
O da bırakıp gitti beni
Içimin pembe hayalleri uçtu gitti



Annem
Senin yokluğun bütün hüzünleri deldi geçti
Bundan sonra ağlasam
Gam yemem artık bu yok oluşumda



Âhhh kalbim
Yeter kahroluşlara boyandığın
Tutunacak dalım kalmasa da
Göğsümde çocuk gülüşlü kuşlarla
Evlatlarımın bitimsiz aşkıyla
Annemin , babamın esirgemediği dualarla
Ağzı kulaklarında şiirler yazıp
Var olacağım günün birinde yeniden
Söz veriyorum kendime...





nagihan