Yıldızlara uzatırdım ellerimi
Onlar uzaktı bir hayli benden
Zaman karanlığın tünellerine hapsedilmiş
Düşüncelerimin alıp gittiği
O, zaman tünellerinde koşuyorum
Bir okul yolu, binbir çiçekle süslü
Hayalim pembe düşlerim maviydi
O zamanlar
Mektuplar yazardım ben de
Almanya’da ki abime
’Bende geleyim oralara ’ derdim
Önce okul derdi ’okulu bitir’
Masum düşlerimde yatan
Onca masalsı düşüncelerimdeki
Mutluluk ülkesi meğer hangi dikenli
Setleriyle engelledi yaşamamı
Göz açtırmayan yıllara küskünüm

Yıllar geçti sonra
Hayallerimin erişemedim hiç birine
Mor pembe ufuklarımda
Mor baktırdılar penceremden
Bahar şarkılarım çok çabuk
Yerini güz şarkılarına bıraktı
Siyah kuşlar delip geçiyordu
Yıkık bakışlarımı

Kahkahalarımla dolu masum yıllarım
Şimdi albümlerin hüzün sayfalarında
Gizlenmiş sanki pusudaki atmacalar gibi
Her baktığımda içime oyuklar bırakan
İşte başka bir karesinde okul hatıram
Çay içip simit yediğimiz o günler
Asırlar ötesi sanki bizden

Yine küskün, yine kırgınım o yıllara
Uyutuyorum şimdi pembe hayallerimi
Sonbahar dallarına kurduğum bir hamakta
Sonra o çok uzak hayalde
Bir tren trendeki hatıralarım
Frankfurt’tan kalkan o mavi tren

Masal ülkelerine benzeyen beldelerden geçen
Ve türkülerimiz
Seyrederken penceresinden Şvazvald ormanlarını
En sevdiğim pastası ’şvazvald kirş’
Şimdi bir tren tıkırtısı
Beynimin içinde beni götüren o uzak hayallerime

Bir yeşil ormanmıydı gözlerim
Bu sarı mıydı her Sonbahar yazdığım
Mor muydu neydi ela gözlerimdeki
Veda akşamları mıydı bu başımdaki ağrı
Yoksa ben mi suçluydum ?
Tüm suçlu denilen ama masumlar için
Musikiyi, özgür şiiri ve renkleri
Unuttum !
Bir Eylül şarkısı şimdi saçlarımda uçuşan


Günay Koçak 25 / 6 / 2023

( Şvazvald kirş : Siyah orman pastası )