Bir gurbet türküsüydü dilimde varlığın
Kapı eşiğinde biriken dünlerim gibi

Aksak ritimler büyüttüm içimde
Unutmasın diye seni teklemesine izin verdim kalbimin
Tek kişilik hikayeler yazdım sırf sana inat
Kahramanı olmayan faili meçhul hikayeler
Methiyeler dizip seni affetmesine izin vermedim gönlümün

Sahi dediğin gibi kırılan bardak su sızdırır değil mi?

Buz tutan yüreğimin bütün sokaklarında
Yaktım bir bir gülüşlerinde uyandığım sabahlarımı
Sonu soluksuz bitirdim ritimsiz satırlarda
Okudu seni ülkemin tüm çocuk yürekli sevdalıları
Bıraktım sonra tüm gülüşleri Anka Kuşunun kanadına

Bulutları topladım yağmur ülkesinin başkentine
Şiir şiir yağdım
Hecelerin satır aralarında kurgusuz bir özlemle sarıldım
Sensizliğin sağanaklarında ıslanırken ruhum
Neyi toplayıp bölsem bir sen etmiyordu kimim kimsem

Ben varım artık “korkma” dediğin gelince aklıma
Asıl şimdi korkuyorum diye haykırdığım gecelere
Suskun ettim dilimin tüm harflerini
Sen beni Türkçe sevmeyi beceremedin ama
Ben dünyanın tüm lisanlarıyla unuttum bile seni

İG

Siyah Beyaz Şiir