Bir beklentim kalmadı bu hayattan
İçimi yakan,gecenin değil
Gündüzün karanlığından kara çalındı gözlerime
Bende herkes gibi aydınlık zannederdim gündüzleri
Şimdi ayırmam mümkün değil
Gecem de bir,gündüzüm de bir
Farkı kalmadı,bugünün yarından
Zaman da geçiyor hızla
Bitmez denilen her şey bitiyor
Dudaktan dökülen sözler bitiyor
Yavaş yavaş umutlar tükeniyor…
Uçup giden yıllardan sonra
Hayata dair ne kaldı ki elimde?
Kocaman bir hiç!
Şikayetim var,öyle anlamsızki yaşadığım hayat
Elimi uzattığım her şey kayboluyor.
Kıyametler kopuyor yüreğimde
Kalbime bir kurşun sıkacak
Gönüllü katilimi arıyorum
Ya da yüreğime su serpecek elin sahibini…

Kırık dökük mısralarım kaldı masalarda
Tadım yok,hazım yok,ümidim hiç yok
Yıprattı bu hayat yüreğimi
Zor ama, gözlerinde ufak bir ışık arıyorum
Kalbimi ateşi düşürecek,denizimi yakamozlarla süsleyecek
Hayatıma yön verecek sevgi arıyorum
Basit şeyler bekliyorum yaşamdan
Kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken…
İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp
Sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan
Siyah bir geceye dönmüş gündüzlerim
Okuduğum her şiir kanatıyor beni
Şen şakrak olan içimde ki çocuk ölüyor…
Öyle zaman oluyor ki
Yalancı gülümseyişleri bile
Ciddiyete alıyor,insanları önemsiyorum
Öyle yarım kaldı ki her şey hayatımda
Gidene yas tutmak bile istemiyorum
Sonsuz acılar üretti ömrüm
Aydınlık sandığım gündüzler bile geceymiş...
YEŞİLIRMAK