Kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim, Sevgi vuslatsız kanayan bir yara gibi yanıyordu içimde. Yorgun yılgın çaresizdi tüm kelimeler dışımda, oysa kimsenin bilmediği bir Bendi benim içimdeki. Ben artık bendeki tüm duygularımı sana bıraktım kızdığım kıskandığım özlediğim yaşamışlığım dile dökülemeyen ıssızlığında kimsesizliğimin hayatın başıboş satır aralarında ben sende kilitli kaldım. Tüm değersiz ayrıntılardaki yerimi düşünürken herkes kendini öylesine biri sanıyordu oysa tüm benlikleri saran varoluşu elinde olan bir aşka bedelliydi herkes,, kimse bilmiyordu bunu denecek kadar azdı bilenler, sıradan bir macera gibi rastgele yaşanıyordu, rastgele ilişkilerle başlayıp yıllar geçtikçe kök salıp kalplere nakışladıkları bir tutkuydu hayat bunu anladıklarındaysa her şey için geç kalınmış olacak, bir gül gibi sarıp sarmalanıp yok olacak Evren ve bütün kaybedenler gibi yetecekti herkes sanırım ben de sararmış bir gül gibi yok olmuşum çoktan, mevsimler gibi bekleyip durduğum mutluluk yok artık, yüzümdeki kedere giydirdiğim tebessüm bile yalan adımlarım tutuk yüreğim alıngan sessizliğin sesini dinliyorum sesim bile yabancılaştı artık ben bir enkaz yağından başka bir şey olamadım ki, şimdi kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim.