Kendi makamında aklının ve kalbinin kapılarını kapamış yüzlerin gözyaşlarıyim. Nefsini arı duru sanıp temize çıkaranların kirli gecmisiyim ben,acımasızca vurulan yüzlerin korkudan sindirilmiş ve kaybolmuş suretiyim. Bagisladikca ezilip duran ama hâlâ bagislayan yüzlerin kanlı gozyaslariyim ben. Gozbebeklerinde ıntikam barindiran yüzler var ya nefretle kararttiklari kalplerinin aydınlık yuzuyum iste ben. Bir tokat gibi yüzlere vurdukları acımasızca sözlerin bedelini yalnızlıkla ödeyip uslanmaz bir nefisle günah tartan günahkarların sevabiyim ben. Sevdiklerine iyilik sevmediklerine kahır biçen,ağlayıp duran acımasız bir duayim kararmış kalplerde. Cennette ekmekte var mıdır anne diyen çocuğun kanayan yeriyim. Sevgiyim ben hiç kimsenin cesaretinin olmadığı, kör olmuş gönül gözlerinin önünde yanmaya amade. Görmüyor duymuyor hissetmiyorum, öylece durup duruyor bir yanım. Kutusu hiç açılmadan yitirilmiş bir armağanım, ihanete uğramış bir emanetim ben. Hangi acılarında benden bahsetseler günah olarak onlara yeter,işte ben onların işledikleri günahım. Aciyim ben kanayıp duran bir yarayım, hasret kusanmis kırık dökük kalplerin vuslatlı vuslatsız sevdalarıyım aslında. Dinmeyen bir ağrı, sürekli ağlayan edilmemiş bir duayim kirlenmis ellerini kaldirmaya cesareti olmayan nefret dolu kalplerin bekleyisiyim ıssız kalmış collesmis hayatların nur yüzüyum hiç kimsenin görmeye tahammül edemediği. Ben içilmemiş bir suyum,görünmeyen bir çeşme, yürünmemis bir yolum, yolunu kaybetmislerin gormeyen gözleri duymayan kulakları yürümeyen ayaklariyim. Bin bir asır giz dolu kuytuluklarinda yaşanmamış bir zamanım ben. Yok yok yok ben bir hiçim aslında. Kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim....